Shiva en Valentina, twee geboren en getogen Amsterdamse tieners, hangen samen op de bank te netflixen. En alles is chill. Totdat Valentina vertelt dat ze familie is van een van die Molukse treinkapers toen. Dan ontvouwt zich een speels, confronterend en soms ongemakkelijk gesprek over koloniale geschiedenis, macht en die alsmaar terugkerende, maar inmiddels uitgeputte multiculturele kloof.
In een korte voorstelling gebaseerd op Couperus’ klassieker, onderzoeken twee jongeren met een flinke dosis humor, zelfreflectie en kwetsbaarheid wat een koloniaal verleden voor hen, hier en nu, betekent. Hoe bepaalt zulke grote geschiedenis wie je bent en wat je vindt, ook al was je er zelf niet bij? Helpt zo’n ‘sorry namens ons allemaal’ nou echt? Genadeloos trekken ze machtsstructuren in twijfel en slepen ze zo nodig bij hun haren door de woonkamer.
Shiva Sital en Valentina Caporossi deden eerder mee aan talentontwikkelingprogramma’s van Moving Arts Project (MAP) en Internationaal Theater Amsterdam (ITA, voorheen Toneelgroep Amsterdam). MAPs versie van de Stille Kracht is een voorstelling die speciaal voor hen en een spreekkoor van Amsterdammers is gemaakt. De voorstelling is een initiatief van MAP. Op hun verzoek schreef Karien van Assendelft de tekst. Deze Stille Kracht kwam tot stand in nauwe samenwerking met de spelers.
3 Amsterdamse groepen spelen 3x Stille Kracht
De voorstelling is onderdeel van 3 x Stille Kracht. In dit drieluik laten drie Amsterdamse (amateur-)groepen, met in totaal 30 spelers, hun visie zien op de ITA-voorstelling De Stille Kracht, geïnspireerd op het boek van Louis Couperus. Een stuk over kolonialisme in voormalig Nederlands-Indië. Maar is het wel verleden tijd? Wat betekent het stuk in onze wereld van vandaag?
Drie invalshoeken, één voorstelling in het toneelbeeld van ITA
Na eerdere succesvolle projecten daagt Internationaal Theater Amsterdam de (amateur-)theaterwereld opnieuw uit om met elkaar tot een eigen(-zinnige) voorstelling te komen. ZID Theater, Moving Arts Project en Toneelgroep Dagwerk gaan de uitdaging aan. Zij maken een voorstelling met elk een eigen visie en speelstijl. Uiteindelijk worden deze drie verschillende invalshoeken door een regisseur van ITA gemonteerd tot één voorstelling.