TransTaalKinderen

Vertalen voor je ouders. Voor een aantal kinderen in Nederland is het dagelijkse kost. De ene keer tolken ze bij de kassa, de andere keer vertalen ze de brief van de bank. Denk aan kinderen van laaggeletterden, ouders met een beperking of eentalige ouders die het Nederlands niet beheersen. Deze kinderen zijn de link tussen de werelden thuis en buiten. Dankzij hen kunnen hun ouders meedraaien in de samenleving. Maar in die rol zijn deze kinderen onzichtbaar. Met het multidisciplinaire kunstproject TransTaalKinderen richt Moving Arts Project de schijnwerpers op hen. Voor TransTaalKinderen benutten we een breed palet aan disciplines – beeldende kunst, literatuur, sociale wetenschappen, theater. Samen met de kinderen en hun gezinnen maken we een tentoonstelling van fotoportretten van de vertalende kinderen en hun gezinnen. We ondersteunen de kinderen in het schrijven van hun eigen verhaal over hoe het is om te vertalen voor je ouders. Tot slot is er een feestelijk, theatraal evenement waarin de ‘TransTaalKinderen’ op allerlei manieren de hoofdrol spelen. TransTaalKinderen onderzoekt de dynamiek rondom kinderen die vertalen voor hun ouders. Op de grens tussen verschillende werelden treden deze kinderen op als ‘culture broker’. Ze zijn bemiddelaars tussen talen en aanverwante normen. We kijken niet alleen naar vertalers in streek- en nationale talen. Kinderen van laaggeletterden of ouders met een beperking vertalen immers ook, maar met andere repertoires. Zonder kwesties als taalachterstand te bagatelliseren, vraagt TransTaalKinderen aandacht voor het vermogen van deze kinderen en stimuleert het hun vaardigheden. De titel TransTaalKinderen verwijst zowel naar het bewegen tussen talen als naar de locatie waarin we dit project uitvoeren: de Amsterdamse Transvaalbuurt en omgeving, rijk aan meertaligheid en sociaal-economische niveaus. TransTaalKinderen is een initiatief van Moving Arts Project. TransTaalKinderen komt mede tot stand dankzij de inzet van uiteenlopende partners, variërend van het plaatselijke Ouder-Kind-Centrum tot het jeugdpreventieteam, van professionele vertalers tot beeldend kunstenaars en theatermakers.

ENGLISH Translator Kids
To translate for your parents. Around the world, there are kids who do this every day. At the grocery store, the doctor’s office, or at home translating a letter from the bank. Take multilingual children that speak the local language at school and a different language with their parents. Or kids whose parents are challenged with an impairment. As brokers, mediators and negotiators they enable their parents to take part in society. However, in this role they remain largely unseen. This project (Dec 2017 – Nov 2018) put these children and their stories in the spotlights. We used a combination of disciplines, including photography, visual art, theatrical performances and social sciences. In close collaboration with so-called translator children we created an open air exhibition of life-sized photo portraits that showed these children and their families. In addition to this we created smaller visual works of art with the children through writing sessions and in-depth interviews about the question: what does it mean to translate for your parents? Without trivializing the enormous responsibilities and dilemmas they faced at such a young age, or avoiding their painful and uncomfortable experiences, the project showed their unique capacities and look at the world in all its facets. All this was further discussed and reflected upon in talks and sessions. The project portrayed kids who are translating now to adults who used to translate for their parents. The exhibition travelled around Amsterdam and was mostly set-up in public space. This project started outside, on the street. It occurred to us that some kids were extraordinarily fast, easy and outspoken talkers with a unusually large vocabulary. It turned out these language-savvy children had one thing in common: they translated for their parents. It got us thinking about how we perceive children, the idea of ‘the innocence of the child’ vs responsibilities, how they build bridges between generations and between the world at home and outside, how they open doors and move in that border zone in between worlds. How their experiences shape their lives. And how, if there was any talk about these children, it was hardly ever with them, and mostly about them, and predominantly judgmental, without truly seeing them. That’s why we chose to make life-size portraits made in close cooperation with the children to be shown in public space. To share their story and learn from their perspective from moving around the doorstep, connecting worlds.